اندر احوالات شوتیه ما

در میان کثیر تفاوت هایی که بین من و پسری که بدون عینک قابل رویته وجود داره، میشه به این موضوع اشاره کرد که اون مثل دخترا حواسش به نکات ریز جَمعه و من مثل پسرا خیلی تابلووار حواسم کلا پرته!! بعد مثلا اون دقیقا حواسش به حالت چهره و موها و لباسا و رنگ لاک ناخونام و غیره بود و من حتی توجه نکردم که ببینم این بشر اصن دست داره یا نه که بعدش بخوام ناخوناش رو هم کشف کنم!! خوبه پسر نشدم وگرنه زنِ بدبختم از بی‌توجهی‌هام خودکشی میکرد حتی!!

+ تازه بعد دیدار داشتم یه جوری به اینکه فهمیدم چشماش رنگیه افتخار میکردم که نگو!! اومدم براش پیام بفرستم که مثلا برو حالشو ببر که دیدم چشات قهوه ایِ روشنه و با این جواب که قهوه ایِ تیره هست یه مقدار از شدت افتخاراتم کم شد!! دقیقا هم نمیدونم تو اون چند ساعت صحبتمون به کجا داشتم نگاه میکردم که حتی تیره ی قهوه ایش هم تو ذهنم ثبت نشده بود!! 

اندر احوالات شوتیه ما...